Oferta dla nauczycieli szkolnych

Wspomaganie uczniów w procesie odnajdywania tego, co naprawdę lubią robić to jedno z podstawowych zadań nauczyciela twórczości, bo ludziom trudno jest osiągać rzeczywiście wyjątkowe wyniki w dziedzinach, które ich nie interesują (Sternberg, 2001).

Edukacja XXI wieku jawi się jako dążenie do nabywania przez uczniów umiejętności wyszukiwania, weryfikowania, a następnie wykorzystania zastanej i szeroko dostępnej wiedzy, która jest bazą do kreatywnego zastosowania. W tym kontekście naturalne staje się połączenie nauki i sztuki dla dobra holistycznej edukacji, a nowoczesne technologie mogą być w tym bardzo pomocne.

Jak nabywać różnych umiejętności i zdobywać wiedzę, a jednocześnie się dobrze bawić?           To zadanie dla kreatywnych nauczycieli, którzy wychowują twórcze dzieci. Z dorosłymi nauczycielami wspólnie poprowadzimy symulację twórczej pracy tak, jak z dziećmi czy młodzieżą. W inspiracji wybranymi dziełami sztuki będziemy poznawać proces edukacyjny oparty na kreacji. Zobaczymy, jak połączyć twórczość artystyczną z innymi dziedzinami (matematyką, geometrią, geografią, literaturą czy historią).

Stereotypowy pogląd, że nauka i sztuka do siebie nie pasują, odchodzi w przeszłość. Nie tylko edukacja humanistyczna współbrzmi z osiągnięciami na polu sztuki, ale także przedmioty ścisłe i artystyczne w rzeczywistości znakomicie się uzupełniają. Edukacja przez sztukę jest skuteczna  i tego doświadczymy na spotkaniach warsztatowych!

Cele główne spotkań warsztatowych dla nauczycieli i edukatorów:

• zapoznanie z ideą edukacji przez sztukę;
• szerzenie kreatywnej pedagogiki i twórczej dydaktyki;
• prezentacja potencjału edukacyjnego dzieł sztuki;
• podkreślenie roli sztuki i przedmiotów emocjonalnych w systemie edukacji;
• pobudzenie postaw twórczych środowiska edukacyjnego;
• inspiracja uczestników do dynamizowania systemu edukacji przez korelację sztuki z innymi dziedzinami i twórcze działania prowadzące uczniów do kreatywnego i krytycznego myślenia oraz samodzielności;
• uwrażliwienie na moc współpracy międzyprzedmiotowej;
• poszerzenie środków pozyskiwania komplementarnej wiedzy (m.in. twórczość, doświadczenie, korzystanie z domeny publicznej);
• tworzenie systemowego środowiska estetycznego wychowania i świadomego odbioru kultury.